ਪਤੰਗ

ਪਤੰਗਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਵਰਤੋਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੀਆਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਲੇਖ, ਵੀਡੀਓ, ਲਿੰਕ ਅਤੇ ਸਰੋਤ.

ਸਟੈਟਿਕ, ਐਕਰੋਬੈਟਿਕ, ਟ੍ਰੈਕਸ਼ਨ ਪਤੰਗ, ਕੇਏਪੀ, ਆਦਿ.

ਪਤੰਗਾਂ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ

ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੂਲ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੈ, ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਤੰਗਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਚੀਨ ਵਿਚ 2.500 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਇਸਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਬਾਰੇ ਕਈ ਦੰਤਕਥਾਵਾਂ ਹਨ: ਹਵਾ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਇਕ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਬਾਂਸ ਦੀ ਟੋਪੀ, ਇਕ ਜਹਾਜ਼ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਜਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਮੋ ਟਾਇ ਦਾ ਕੰਮ, ਜਿਸ ਨੇ ਪੰਛੀ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਵਿਚ ਇਕ ਪਤੰਗ ਬਣਾਇਆ ਜੋ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਉਡਾਣ ਭਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪੰਛੀਆਂ ਵਾਂਗ

ਸੱਚਾਈ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਪਤੰਗ ਉਡਾਉਣਾ ਚੀਨ ਲਈ ਇਕ ਅਭਿਆਸ ਅਭਿਆਸ ਸੀ. ਪਰ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਨੋਰੰਜਨ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਵਰਤੋਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਪਤੰਗਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ -ਜੋ ਉਹ ਪੋਲੀਨੇਸ਼ੀਆ ਵਿਚ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਕਰਨਗੇ- ਮੱਛੀ ਫੜਨ ਵਾਲੇ ਗੀਅਰ ਵਜੋਂ, ਇੱਕ ਪਤੰਗ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਾਣਾ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਣਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਿਸ਼ਤੀ ਤੋਂ ਛੱਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਰੱਖਣਾ ਮੱਛੀ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿਸ਼ਤੀ ਦੁਆਰਾ ਸੁੱਟੇ ਪਰਛਾਵੇਂ ਤੋਂ ਕਾਫ਼ੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਉਪਕਰਣ.

ਚੀਨੀ ਨੂੰ ਇਸ ਵਸਤੂ ਲਈ ਸੈਨਿਕ ਐਪਲੀਕੇਸ਼ਨਾਂ ਵੀ ਮਿਲੀਆਂ, ਜੋ ਲੜਾਈ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਸਿਗਨਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ, ਇਕ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਕੈਂਪ ਦੀ ਦੂਰੀ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਤਕ ਅਤੇ ਕੁਝ ਇਤਹਾਸਾਂ ਵਿਚ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਥੇ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਕਰਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਿਚ ਉਡਾਣ ਭਰੀ ਸੀ।

ਪਤੰਗ ਚੀਨ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਫੈਲਦੀ ਹੈ; ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੋਰੀਆ, ਮਾਲੇਈ ਆਰਚੀਪੇਲਾਗੋ, ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਬਰਮਾ, ਅਤੇ ਜਾਪਾਨ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਅਣਜਾਣ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵਿਸਥਾਰ ਕਦੋਂ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਇਸ ਦੇ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਤੰਗ ਜਲਦੀ ਹੀ ਪੋਲਨੇਸ਼ੀਆ ਵਿਚ ਫੈਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪੂਰਬ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਈਸਟਰ ਆਈਲੈਂਡ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ, ਇਹ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਅਰਬ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਅਫਰੀਕਾ ਤੱਕ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ.

ਯੂਰਪ ਵਿਚ, ਪਤੰਗ ਨੂੰ XNUMX ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਿੰਨ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ: ਮੰਗੋਲ ਦੇ ਹਮਲੇ, ਕੇਪ ਆਫ਼ ਗੁੱਡ ਹੋਪ ਦੁਆਰਾ ਵਪਾਰਕ ਰਸਤੇ ਅਤੇ ਅਰਬ ਸੰਸਾਰ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ. ਪਤੰਗ ਦਾ ਯੂਰਪੀਅਨ ਇਤਿਹਾਸ ਅਖੌਤੀ ਡ੍ਰਾਕੋਸ ਜਾਂ ਅਜਗਰ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਹਵਾ ਕੈਚਰਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਆਖਰੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਨਰਾਂ ਵਜੋਂ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ. ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਿਲੰਡਰ, ਚੌੜਾ-ਗੁੰਦਿਆ ਹੋਇਆ ਬੋਰੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜਗਰ ਜਾਂ ਹੋਰ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਜਾਨਵਰ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਖੰਭੇ ਦੇ ਸਿਖਰ ਤੇ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਇਹ ਹਵਾ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਘੋੜਸਵਾਰਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਹਵਾ ਵਿਚ ਫਿਸਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਇਸਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਦਹਿਸ਼ਤ ਦੇਣਾ ਅਤੇ ਇਕ ਹਾਰ ਜਾਂ ਕਲਾਈ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸੀ ਜੋ ਤੀਰਅੰਦਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹਵਾ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਜਾਣਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦਾ ਸੀ.

ਜਿਵੇਂ ਕਿ 1405 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਅਜਗਰ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਪਤੰਗ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਸਥਾਰਪੂਰਵਕ ਵੇਰਵਾ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਿਲਰਾਟ ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਬੈਲੇਫੋਰਟਸ (1430) ਉੱਤੇ ਕਾਨਰੇਡ ਕਿਸਰ ਦਾ ਗ੍ਰੰਥ ਜਾਂ ਵਿਯੇਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੁਰੱਖਿਅਤ 1752 ਖਰੜੇ ਵਿੱਚ. ਪਰ ਇਹ ਸਤਾਰ੍ਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿਚ ਹੈ ਜਦੋਂ ਪਤੰਗ ਪੂਰੇ ਯੂਰਪ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸੀਮਤ, ਇਕ ਸ਼ੌਕ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਜਾਂ ਆਤਿਸ਼ਬਾਜ਼ੀ ਵਿਚ. ਇਸਦੀ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨੂੰ XNUMX ਵੀਂ ਸਦੀ ਤਕ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਾਨਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ਸੀ, ਪਤੰਗ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਜਿਓਮੈਟ੍ਰਿਕ ਪੱਖਾਂ 'ਤੇ ਆਈਜ਼ੈਕ ਨਿtonਟਨ ਦੁਆਰਾ ਕੁਝ ਅਣ-ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਪ੍ਰਯੋਗਾਂ ਦੇ ਅਪਵਾਦ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ. ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਿਗਿਆਨੀ ਜਿਸ ਨੇ ਧੂਮਕੇਤੂਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕੀਤਾ ਉਹ ਬੈਂਜਾਮਿਨ ਫਰੈਂਕਲਿਨ ਸੀ ਜੋ, ਜੂਨ XNUMX ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤੂਫਾਨੀ ਦਿਨ, ਬਿਜਲੀ ਨਾਲ ਟੈਸਟ ਕਰਵਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਮਸ਼ਹੂਰ "ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਪਤੰਗ" ਨੂੰ ਤਾਰ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਚਾਬੀ ਨਾਲ ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਡਿਸਚਾਰਜ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਡੰਡਾ ਦੀ ਕਾ. ਕੱ. ਸਕਦਾ ਸੀ.

ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਿਸਾਲਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, 1891 ਵੀਂ ਸਦੀ ਤਕ ਪਤੰਗਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਮੌਸਮ ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਨਿਰੀਖਣਾਂ ਵਿਚ ਨਿਯੰਤਰਣ ਲਈ ਨਿਯਮਤ ਰੂਪ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ. ਇਸ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਵਿਲੀਅਮ ਏ. ਐਡੀ (1894) ਅਤੇ ਐਲ. ਹਰਗ੍ਰਾਵ (XNUMX) ਦੀਆਂ ਕਾvenਾਂ ਦੀ ਮਿਤੀ, ਜੋ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੇ ਲਿਹਾਜ਼ ਨਾਲ ਇੱਕ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਸੀ. ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਡਾਇਹੈਡਰਲ ਐਂਗਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸਟ੍ਰਿੰਗਰ ਦੀ ਕਤਾਰ ਨਾਲ ਰਵਾਇਤੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਪਤੰਗ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਸ ਨੂੰ ਪੂਛ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਉੱਡਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਮਿਲੀ; ਦੂਜੀ ਦੀ ਪਤੰਗ ਇੱਕ ਤਿੰਨ-ਅਯਾਮੀ structureਾਂਚਾ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੋ ਬਕਸੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਜੋ ਖੁੱਲੇ ਸਿਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ.

1903 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਅਤੇ XNUMX ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ, ਹਵਾਬਾਜ਼ੀ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ ਹੋਏ, ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਨਿਰੀਖਕਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਸੈਨਿਕ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੀ ਕਾ. ਕੱ .ੀ ਗਈ. ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਵੱਡੀਆਂ ਪਤੰਗਾਂ ਦੀਆਂ ਰੇਲ ਗੱਡੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ ਜਿਥੇ ਇਕ ਟੋਕਰੀ ਨੂੰ ਲਟਕਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਪਤੰਗ ਜਾਂ ਇਸਦੇ ਤਾਰ ਤੋਂ, ਨਿਰੀਖਕ ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਲਈ. ਉਹ ਘੱਟ ਜਾਂ ਘੱਟ ਸਫਲ ਸਨ, ਪਰ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਗੁਬਾਰੇ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸਨ. ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇਵੀ ਅਤੇ ਆਰਮੀ ਦੁਆਰਾ ਅਪਣਾਏ ਗਏ ਪ੍ਰਣਾਲੀ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਸਨ, ਉਹ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਹਵਾਬਾਜ਼ੀ ਦੇ ਮੋerੀ ਸੈਮੂਅਲ ਫਰੈਂਕਲਿਨ ਕੋਡੀ (XNUMX) ਦੁਆਰਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਪਤੰਗ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਦੋ ਡਬਲ ਹਾਰਗ੍ਰੈਵ ਸੈੱਲ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ ਕੋਣੀ ਖੰਭ.

1907 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ, ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਗ੍ਰਾਹਮ ਬੇਲ ਨੇ ਪਤੰਗਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਉੱਡਦੀ ਮਸ਼ੀਨ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕੀਤਾ ਜਿਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਉਸਨੇ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਟੇਟਰਹੈਡਰਲ ਸੈੱਲਾਂ ਤੋਂ ਬਣੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਧੂਮਕੇਤੂਆਂ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ. 3.393 ਵਿਚ ਉਸਨੇ 50 ਸੈੱਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਬਣਾਇਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਕ ਭਾਫ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਧਰਤੀ ਦੇ ਪੱਧਰ ਤੋਂ 1909 ਮੀਟਰ ਉੱਚਾ ਗਿਆ. ਹੋਰ ਵੱਡੀਆਂ ਟੈਟਰਾਹੇਡ੍ਰਲ ਉਸਾਰੀਆਂ, ਇਕ ਮੋਟਰ ਨਾਲ ਲੈਸ ਸਨ, ਨੇ ਲੋੜੀਂਦਾ ਨਤੀਜਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ, ਇਸ ਲਈ, XNUMX ਵਿਚ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕੰਮਾਂ ਵਿਚ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਨਾ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ.

ਦੂਸਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਮਰੀਕੀ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਫ੍ਰਾਂਸਿਸ ਰੋਗਲੋ ਨੇ ਇੱਕ ਪਤੰਗ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਨੇ ਅਰਧ-ਲਚਕਦਾਰ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਨਵੀਂ ਸ਼ਕਲ ਦਾ ਰਸਤਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ, ਜਿਸਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹਵਾ ਦੀ ਕਿਰਿਆ ਅਤੇ ਛੇ ਝੰਡੇ ਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੇ ਸੁਮੇਲ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਸ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਕੇ ਕੀਤੀ ਗਈ. ਨਾਸਾ ਨੂੰ ਰੋਗਲੋ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਵਿਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਹੋ ਗਈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਪੁਲਾੜ ਕੈਪਸੂਲ ਦੀ ਮੁੜ ਕਿਰਾਏ ਵਿਚ ਪੈਰਾਸ਼ੂਟ ਵਜੋਂ ਵਰਤਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ. ਮੌਜੂਦਾ ਹੈਂਗ ਗਲਾਈਡਰ ਅਤੇ ਦੋ-ਲਾਈਨ ਸਟੰਟ ਪਤੰਗ ਇਨ੍ਹਾਂ ਜਾਂਚਾਂ ਦੇ ਦੋ ਨਤੀਜੇ ਹਨ.

1963 ਵਿਚ, ਅਮੈਰੀਕਨ ਡੋਮੀਨਾ ਸੀ. ਜਲਬਰਟ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਵਿੰਗ ਦੁਆਰਾ ਇਕ ਲਚਕੀਲਾ ਪਤੰਗ (ਪੈਰਾਫੋਇਲ) ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਕਠੋਰ ਖੰਭਿਆਂ ਦੇ ਐਰੋਡਾਇਨਾਮਿਕ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਫਾਇਦੇ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਤੰਗ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਡੰਡੇ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ. ਅੰਦਰੂਨੀ ਬੈਗਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਕਲ ਅਤੇ ਉਡਾਣ ਦੀ ਕਠੋਰਤਾ ਜੋ ਹਵਾ ਨਾਲ ਫੈਲ ਗਈ, ਜਿਸ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮਹਾਨ ਸਥਿਰਤਾ ਅਤੇ ਮਹਾਨ ਲਿਫਟ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿੰਗ ਰੂਪ ਦਿੱਤਾ.

ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੋ, ਤਿੰਨ ਅਤੇ ਚਾਰ-ਤਾਰ ਵਾਲੇ ਸਟੰਟ ਪਤੰਗਾਂ ਅਤੇ ਟ੍ਰੈਕਸ਼ਨ ਪਤੰਗਾਂ ਦੀ ਦਿੱਖ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਖੇਡ ਅਤੇ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਬਣਾਇਆ ਹੈ.